TPLO

Więzadło krzyżowe doczaszkowe (cranial cruciate ligament), które umiejscowione jest wewnątrz stawu kolanowego, odgrywa kluczową rolę w jego stabilizacji, zapobiegając przesunięciu się kości udowej do tyłu w stosunku do kości piszczelowej (tzw. ruch szuflady). Zerwanie więzadła krzyżowego jest najczęstszym problemem ortopedycznym, który spotykamy w naszej przychodni. Zwykle nie jest spowodowane pojedynczym urazem a raczej stopniowym procesem degeneracyjnym. W większości przypadków występują pewne czynniki predysponujące tj. zwyrodnienia, stany zapalne, nadmierne nachylenie TPA lub nieprawidłowości anatomiczne które powodują osłabienie wiązadła.

Model wagonu na wzgórzu jest używany najczęściej do wyjaśnienia niestabilności stawu kolanowego u psów.

Płaskowyż kości piszczelowej, na którym opiera się kość udowa, jest jak zbocze wzgórza, a więzadło krzyżowe czaszki jest jak linia, która utrzymuje wagon na miejscu. Gdy ta linia zostaje zerwana, kość udowa "zsuwa się" z płaskowyżu, powodując niestabilność stawu. 

Na rynku istnieje szereg różnych technik operacyjnych do leczenia zerwanego więzadła krzyżowego, z różnicami w skuteczności i zastosowaniu. Wybór odpowiedniej metody powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta. Jednakże, współcześnie, najczęściej preferowanymi są techniki, które zmieniają biomechanikę stawu, poprawiając jego stabilność i redukując napięcie więzadła krzyżowego (ACL).

Jedną z takich metod jest TPLO (Tibial Plateau Leveling Osteotomy), czyli osteotomia poziomująca kości piszczelowej, stosowana w leczeniu zerwanego więzadła krzyżowego u psów. Poprzez zmianę kąta TPA na około 5 stopni, TPLO zapobiega zsuwaniu się kości udowej, co prowadzi do redukcji obciążenia więzadła krzyżowego i jego stopniowego odejścia od roli koniecznej w stabilizacji stawu.

TPLO to procedura chirurgiczna, która cieszy się ogromnym uznaniem na całym świecie z kilku kluczowych powodów. Po pierwsze, jest to efektywna metoda leczenia, która wykazuje wysoki poziom skuteczności w przywracaniu funkcji stawu u psów z uszkodzonym więzadłem krzyżowym przednim (CrCL). Po drugie, pacjenci poddani tej procedurze często wykazują szybki powrót do zdrowia i aktywności, co przekłada się na skrócony czas rekonwalescencji.  W porównaniu z innymi technikami naprawy więzadła krzyżowego przedniego (ACL), TPLO zapewnia większą stabilność stawu, a rozmiar pacjenta nie jest czynnikiem ograniczającym. Jednakże, najważniejszym aspektem jest uniwersalność i wszechstronność tej metody, która umożliwia korektę różnorodnych problemów w stawie kolanowym jednocześnie.

TPLO może być skutecznie stosowane w przypadku:

• Zerwanego ACL z wysokim kątem TPA.
• Zerwanego ACL współistniejącego z przyśrodkowym zwichnięciem rzepki.
• Zerwanego ACL oraz występowania valgus kości piszczelowej.
• Zerwanego ACL w połączeniu z osteochondrozą (OCD) kości udowej.
• Zerwanego ACL współistniejącego z przeciążeniem przedziału przyśrodkowego lub bocznego stawu kolanowego.

1) Przykład pacjenta z przyśrodkowym zwichnięciem rzepki (MPL) + zerwane więzadło krzyżowe (ACL). Zastosowano metodę modified TPLO która umożliwiła jednoczesną korektę obu wad stawu kolanowego.

2) Przykład pacjentki z zerwanym więzadłem krzyżowym doczaszkowym (ACL) + valgus kości piszczelowej + nadmierny TPA. W celu korekcji zastosowano TPLO + double closing wedge osteotomy.